Vandaag stond er weer zo'n heerlijke verrassing op de planning. Je weet wel, van die klussen waarvan je collega’s plots nét een "belangrijke afspraak" hebben of ineens héél geïnteresseerd worden in administratief werk.
Samen met mijn collega gingen we aan de slag met een reeks sanitair- en douche-units. Tot zover niets geks — totdat we bij een ECO buiten composttoilet kwamen. Klinkt duurzaam, toch? Nou… duurzaam genegeerd, dat ook.
Dit eco-wonder werkt als volgt: alles wat je normaal gesproken met liefde aan de porseleinen god schenkt, valt hier in een jute zak. Die zak hoort af en toe geleegd te worden, zodat Moeder Natuur haar compostwerk kan doen. Alleen… was dat “af en toe” hier blijkbaar geïnterpreteerd als “eens per half jaar als de sterren goed staan en Mercury in retrograde is”.
De zak was niet alleen vol, hij overschreed z’n maximale capaciteit met glans. Letterlijk. Tot aan de rand gevuld. En nee, dat is geen metafoor.
Dus daar stonden we. Gewapend met vuilniszakken, geurmaskeerders, rubberen handschoenen en het soort mentale voorbereiding die normaal gesproken alleen bergbeklimmers treffen. Al kokhalzend, puffend en met een mondkapje strak over ons gezicht getrokken, hebben we ons erdoorheen geslagen. Letterlijk.
Maar… het was ook de laatste keer. Niet omdat wij het niet aankunnen — wij trekken dit wél, want hé: wij zijn GroeneBoeners. Maar de park-eigenaren konden het niet meer aan. En daarom gaat de unit op slot. Voor de rust. Voor de neus. Voor de toekomst van jute zakken overal.
Wat je hiervan moet onthouden?
✔️ Wij deinzen nergens voor terug.
✔️ Zelfs de heftigste geur zijn we de baas.
❌ Maar soms trekken anderen aan de noodrem. En dat is ook oké.
Een fris park, camping of vakantiewoning nodig? Bel GroeneBoeners. Wij komen. Met neusdicht én glimlach.